Vanaf de achterbank van een taxi werd mij door de door het raampje hangende Chinese vrouw in het Engels (laten we het daarop houden) gevraagd hoe ze ergens moest komen. Ik dacht dat het duidelijk was dat ik de helft van de tijd geen idee heb waar ik ben of wat er in de buurt zit, laat staan hoe het heet dus ik keek haar nog wat glazig aan en wilde al gebaren dat ik geen idee had maar dat de Chinezen links en rechts van mij het wel zouden weten. Tot ik eindelijk verstond wat ze zei.
Ze zocht wat alleen buitenlanders blind onthouden, de dichtsbijzijnde Starbucks.
The Last Blog Available 