Zomer Zonder Zonnebril

sunglasses in pieces
Sunglasses break-up.

Om een of andere reden heeft mijn zonnebril vandaag besloten dat ie klaar is met de zomer. Niet echt met een goede reden of excuus in mijn ogen. Ik voelde me verraden. Hij wil ‘meer me-time en zichzelf verder ontwikkelen in het kweken van de perfecte tomaat’. Zijn woorden. Letterlijk.
Even dreigde hij ook nog een claim in te dienen voor ‘die dagen dat ik ingeroosterd was maar last minute niet hoefde komen op te dagen’. Ik heb iets terug geroepen over: ‘voor jou dertig andere zzp’ers’ en ‘lees de kleine lettertjes van je contract onder klimaatverandering, lul’. Daar had ie niet van terug geloof ik. In ieder geval de relatie is definitief stuk nu.

Geluksbesje

schaaltje bosbessen
Blauwe bessen, veel ook.

Helemaal nog in de rush dat al mijn ov-aansluitingen zo goed gingen dat ik zelfs een trein eerder terug naar huis dan het internet had beloofd zomaar ineens op het perron vond, deed de supermarkt daar nog een schepje bovenop vandaag. Korting. Voel me net Dagobert Duck nu.

Bessen. Overal bessen.

Allemaal van mij ook. Ik ben de rest van de middag internesten tot ik weer blut ben qua blauw en onder de paarse vlekken zit.

Beestjes vangen

So excited. Was dit bijna vergeten te melden maar: op de terugweg van het boodschappen doen betrapte ik twee Aziaten van jonge komaf in mijn straat, Pokemon Go. Weet het zeker. Ze hadden alle symptomen. Net SARS, of Zika. In mijn wijk, kennelijk ook van die beestjes. Ik wist helemaal niet dat ik dat ook buiten de kranten kon tegen komen. Het komt wel heel dichtbij nu allemaal.

patroon van stoeptegels op straat
Looking for Pokemon Go.

Levensgevaarlijk stonden ze stil midden op de weg (een verkeerluwe steeg midden in het winkelcentrum, maar toch). Als een goede getuige betaamt, liep ik zonder te stoppen of hulp te bieden door. Wist ik veel of ze daar ter plekke zo’n figuurtje aan het afranselen zijn? Voor je het weet ben je medeplichtig.

Ik ga eerst ff wat straattaal googlen nu, integreert nog beter met de jeugd. Tenminste, dan heb ik de volgende keer iets om te zeggen. Dat ze me verstaan enzo. Ben zo modern bezig. Whoohoo!

Eens lezen of dit ook geweldsincidenten veroorzaakt (gaming is tenslotte overal de schuld van), kan ik er ook schande van spreken. Fijn.

Over overhemden

Overhemd 1 en Overhemd 2 voeren een intiem gesprek over het ziektebeeld, dierenartsincompetentie en echtelijke discussies over de planning van de medicatie bij de klaarblijkelijk zieke kat van Overhemd 1. Die kat is nu kwijt. Ook dat nog. Overhemd 2 heeft ook een kat, voor de kinderen.En nu hebben ze het over het aantal calorien in een mueslibar…

Serieus, mannen van in de veertig in de trein. Ik heb geen internet meer nodig. Ik wacht op een stoer verhaal over, oh wacht:

’die dierenarts krijgt een claim’.

Ook kijken ze samen youtubefilmpjes van problemen met golfkarretjes.

Stemmen

Dat hele stemmen houdt me bezig.

Dat hele stemmen houdt me bezig. Niet zozeer de hele dag (ook) maar vooral om 18:55u. Dat was het moment dat ik zag dat ik op 200 meter van mijn huis kon stemmen. En niet zomaar ergens maar in de Marks & Spencer. Stemkaart, jas, paspoort gegrist. Sprintje getrokken. 18.59u was ik binnen. Een A4’tje zei: je moet naar de 2e verdieping. Onder begeleiding van de beveiliger in de lift naar boven. Halve winkel door. Helemaal achterin het café. (stemmen is tegenwoordig niet alleen commercieel maar ook ongebreideld consumentisme).

F*ing stembureau 1 minuut dicht want Winkeltijdenwet.

F*ing stembureau 1 minuut dicht want Winkeltijdenwet. Daar ging mijn kans om me zowel uit te spreken voor een land dat wil zwaaien naar de EU als een beetje mee te doen met/tegen de exit van het VK. Wilde vooral ook die arme Britten een hart onder de riem te steken omdat zij over een paar maanden met net zo’n bullshit referendum in hun maag zitten. Allemaal mislukt op 2 minuten. Toch Read More

Sushiontbijt

112680728738324308.23u. Left-oversushiontbijt. Tijden veranderen. Vroeger deed ik de restjes van de afhaalChinees rond dat tijdstip in de magnetron. Tot afgrijzen van de huisgenoten. Ben wel net als toen gewoon weer terug in bed gekropen. Niet met een studieboek maar met de nieuwe Haruki Murakami.

Omdat ik 20 minuten overstaptijd in de kiosk had en omdat peer-pressure van bepaalde collega’s (☺ You know who you are). En omdat ik twijfel of dit niet allemaal iets te hipster is voor mij op een zondagochtend, filter over de foto.

#blessed. #blegh misschien word ik misselijk.

Zou die vis nog goed zijn sinds gisterenavond?