Ik had nooit het internet moeten lezen. Nu lig ik hier, klaar wakker met de wekker gezet om 04.00 een beetje te overwegen of ik m’n bed echt uit moet voor die maansverduistering. Facebook zelf is er hyper over, maar m’n tijdlijn zwijgt nog. Kennelijk is niemand zo gek om er echt uit te willen. Maar dat wil ik eigenlijk ook niet. Shit.
Ook geen webcam te vinden die het ff live voor me uitzendt.
Teleurstellend. En ik heb natuurlijk nul stuk hemel zichtbaar vanaf mijn slaapkamerraam dus als ik echt wat moet zien dan moet ik naar buiten. Ergens waar een horizon is. Dus naar het strand ofzo.
Omdat me dat bij het afgaan van de wekker bij nader inzien toch iets te veel leek maar even met de ouders gebeld. Om te polsen of het de moeite waard was. Want zij leken me hier wel voor wakker geworden. ‘Ja het was echt wel heel mooi’, een beetje een skyppybal’, ‘rood, ketchup’ maar ik hoefde niet op te staan. Mama gaat een foto maken. Alleen dat lukte niet en nu zijn er wolken. Dus ook het live telefonisch verslag maar stop gezet. Terug naar de twijfel. Misschien zijn hier ook wolken. En de strandwebcam werkt heel slecht met donker. Kortom, daar ben ik mooi klaar mee dan.
Ik ga er de volgende keer wel weer uit.
En over 4 uur moet ik weer naar kantoor…. nou ja, ehhm ja. Oh gelukkig. Een tante heeft foto’s en ziet ook niets meer. Dan draai ik me maar gewoon weer om.
The Last Blog Available 