Omdat mijn verkoudheid in 50% van de gevallen omslaat in een stem die enkel nog kan fluisteren, besloot ik vanochtend dan maar full-detox te gaan. Dus even, bepakt met zakdoekjes, het bed uit voor een detour op zoek naar groentensapjes. Winkelen terwijl je niet kan praten is één ding, proberen aan te geven welke bloemen je wil uit de zee van het stalletje is een heel ander verhaal. Naast dat ‘keihard’ meefluisteren met muziek ook echt heel lullige vormen heeft aangenomen deze ochtend. Maar dat terzijde.
‘Dat gaan we regelen‘.
In ieder geval. Waar ik naartoe wilde. Die lieve oudere meneer bij de kassa van de eko-supermarkt schrok een beetje van zichzelf. ‘13,95 euro?’ Het moet de afleiding van het zoeken naar muntgeld zijn geweest want het rolde er zo uit:
Gevolgd door een wat ongemakkelijk gesprek waaruit bleek dat zowel de meneer als het kassameisje begreep dat de lading van die woorden momenteel allemaal heel gevoelig ligt vanwege die hoogblonde politicus, dat de oudere meneer in ieder geval niets in die richting bedoelde en dat iedereen dat natuurlijk ook begreep. Ik zweeg maar gewoon, veel meer werd ‘m toch niet. Vermoedelijk gaat er heel weinig geregeld worden de komende tijd.
The Last Blog Available 