Het is mij niet ontgaan dat het land en/of last heeft van sneeuw, gladheid, NS-treinen.
En dat was niet alleen omdat mijn moeder me van 200 km verderop vroeg in de ochtend uit bed sommeerde, om nu meteen te gaan buitenspelen. Aangezien deze winterse taferelen in hartje centrum non-existent zijn (zeeklimaat en onwil), besloot ik niettemin solidariteit te tonen met deze kwestie.
Niet gehinderd door een bepalende factor timing, waar ik zeker geen rekening mee ging houden. Warme chocolademelk over mijn gehele fornuis en 360 graden rondom en over het pannetje. Winterhanden betekent meestal gewoon heel lang boenen op de melkresten nog voor je je tong kan branden.
The Last Blog Available 