
Het lijkt een prachtig opgemaakt bord met iets groenigs dat niet zou misstaan in de lange, lange, lijst met gerechten die ik door de jaren heen heb gepost maar het is het resultaat van een kleine ‘exorsisme expeditie’ in mijn maaltijdsalade.
Ik weet dat het geen bevroren muis of verdwaalde kikker is maar dit is niet waarvoor ik de supermarkt betaal als ik een zak spinazie uit de koeling trek.
Ik overweeg stappen.
Of accepteren dat er soms zelfs bij een gerenommeerde winkel stukjes onkruid mee gaan op wereldreis door de voedselverpakkingsindustrie.