Was ik het toch bijna vergeten om dat nog geen honderd jaar bestaande actieve vrouwenkiesrecht te eren. Helemaal heen en weer van huis naar stadhuis (toch al gauw weer 400 meter) doet je al snel denken: ‘Kan dat niet online? Vanaf de bank?’ Maar nee, op dit soort momenten moet je karakter tonen. 1 rondje roodkleuren op een tafellaken aan papier. En dat keer twee. Want zo Hollands ben ik dan ook wel weer.
Als ik voor de prijs van 1 waterschapsbelasting twee stembiljetten kan krijgen dan ben ik niet te stoppen en stem ik ook gelijk voor de Provinciale Staten.
Is toch, gratis. In elke hand een stem geklemd. De democratische wegwerpmaatschappij in 2015. Hoppakee, in de afvalbak met het kleine beetje invloed dat mij is gegund. In de naïeve hoop dat ze die stemkliko straks legen en geen fouten maken met de handmatige telling. Een beetje high en hyper van de stemmingsrush, want ik had ineens iets gekleurd dat volgens mij ‘Natuurlijk Water’ heette. Omdat ik niet kon kiezen en dit klonk zo verantwoord, en ook spannend onbekend. Beetje edgy…
In ieder geval, ik was niet geheel helder en om dit alles te compenseren was een statement nodig dat ik naast heel erg pro-natuurlijk ook super internationaal en werelds georiënteerd ben. Natuurlijk. Wat past bij iets wat je slechts eens in de zoveel jaar doet, waar je na 5 minuten alweer spijt van hebt en je een beetje leeg en misselijk van binnen achterlaat? Laat ik het erop houden dat de drive-through niet nodig was, want de McDonalds lag letterlijk op de wandelroute. Bleehhg, ik had gewoon moeten koken.
En uiteraard, bij de eerst volgende rel in de Eerste Kamer. Dan ook.
Maar straks, als ik weer door de waterwingebieden in de duinen kan wandelen, de sluis gewoon functioneert en de dijken weer lekker meedoen, dan kan ik weer genieten, vast.
The Last Blog Available 