Ik heb nooit willen beweren dat mijn handschrift er met de jaren beter op is geworden. En ik wil niets of niemand daar de schuld van geven, maar toch…
Een haperende ballpointpen. Nog een.
En ineens totale irritatie ten opzichte van mijn gehele door de jaren heen verzamelde collectie promotie-, werk-, verdwaalde- en geadopteerde schrijfwaren. D-Day. Afgelopen.
Vel papier. Er op of eronder. Het is my way or the high way. Of in ieder geval, als het niet schrijft dan geen kans meer dat het blijft. Ben er niet trots op, en mensen zullen wel weer de game-industrie de schuld geven. Het is een slachting geworden, niet zozeer op papier maar de vuilnisemmer is een massagraf voor inkt met disfunctionerende plastic buisjes en al dan niet afgebroken dopjes. Reddingsacties zijn nog mogelijk, zo te zien hangt de niet meer zo gele markerstift wanhopig aan de rand.
Of morgen. Ik zie wel ff.
Ik geef het zo toe, soms trek ik wat stevig conclusies. Het zal het mooie weer wel zijn maar ik voel voorjaarsschoonmaak opkomen. Of in ieder geval weer een golf van alles mijn huis uit, nu!
The Last Blog Available 