Enjoy, they said. We’ll be back Thursday, they said. “Oh no, I made a mistake we’ll be back today”,
the text message said this afternoon. So I had a great couple of hours at work worrying over the stuff I let explode from my suitcase all over the house. Those moments you wish you had counted the number of pieces of underwear. Housesitting time is over, I got upgraded to guest again.
Mistige, natte ochtend warm vanuit de tram.
Midden op een pleintje in Den Haag staat een afgekoppelde aanhangwagen met berichtenbord. In rode letters: Pas op! Er zijn zakkenrollers actief. Bij onraad bel.. Niemand op straat te zien. Ik kijk nog een keer. Zag ik m bijna over het hoofd. Een vuilnisman. Bij de stapel vuilniszakken. Weet niet of het pure poezie is, of de laatste zet in straatoorlog tussen stadswacht en facilitair.
Zoooooooooo. We gaan dat stukje burgerplicht eens even soepel vervullen vandaag. Waar is die $%##%* stemkaart.
Na 5 minuten rij in de supermarkt-to-go erachter komen dat je in de efficientie vergeten bent uberhaupt iets uit het schap te halen.
De ouders kunnen weer iets afvinken qua succesvolle opvoedingspogingen.
Vandaag geheel vrijwillig kunst bekeken in ‘t Haags Gemeentemuseum.
Lekker installaties kijken van kunstenaars met issues en dingen op doek van oude meesters (ook vast met issues, hallo Van Gogh!).
Mn Tom Cruisemomentje van vandaag zit er weer op.
Resultaat: lichtgekneusde hand.
Zet nooit de vuilniszak ‘even’ op de gang als alle andere mensen met een huissleutel op vakantie zijn… Het geluid van die dichtvallende deur gaat door merg en been als al je tools een jurkje en een paar gympen zijn. Dankzij sidekick (mocht via het dak van de buurvrouw) totaal mission impossible style door het dakraam. Nieuwe inzichten die dat oplevert: Dat moment dat ze in de film met alleen de handen aan de dakrand hangen, its all lies.
Moet duidelijk naar de nieuwe Batmanfilm, mn skills zijn ruk.
Vanochtend ontstond er wat verwarring.
Eergisteren werd mij meegedeeld dat ik gisteren waarschijnlijk van kamer moest veranderen. Dat werd per telefoon veranderd in vandaag. Voor de zekerheid toch nog even langs de receptie om te checken of dat daadwerkelijk door zou gaan nu de ochtend van D-day aangebroken was. Ik begreep van wel.
Ik wil best 2 kamers opschuiven, al was niet duidelijke waarom, maar met logica ben ik hier nog niet zo ver gekomen.
Het driehoeksgesprek met de mensen van de receptie die allemaal een ander Engels woord kenden verliep geheel vlekkeloos over in de fase dat ik begeleid werd om mijn koffers vast op te halen die uiteraard nog niet ingepakt klaar stonden.
Na een korte demonstratie dat al mijn spullen nog door de kamer lagen, Read More
Het eten met stokjes gaat aardig. Het is doorgaans dat, verhongeren of je vingers branden aan heet eten, dus je leert het zo.
Zo smooth als de Chinezen dat kunnen is er uiteraard niet bij maar ik troost me met de gedachte dat eten met mes en vork bij hen nou ook niet bepaald soepel gaat.
Hoewel er vaak ook stokjes worden geleverd op westerse feestjes wordt er wat afgehannest met de vork. Meest voorkomende variant is gewoon recht in het te eten object steken en dan hap voor hap eraf eten. Het mes krijgt dan een weinig functionele rol.
Dat lijkt verdacht veel op mijn oplossing om de kipfilet (gelukkig geen steak, daar kom je niet doorheen) naar binnen te werken want ik heb nog geen manier gevonden om zo’n groot stuk glibberig vlees met 2 stokjes van m’n bord te krijgen richting m’n mond (de vloer gaat wel heel aardig) anders dan die stokjes er doorheen spiezen.
Blijkt dat cultuurverschil dus toch nog dezelfde oplossingen te genereren.
The Last Blog Available 
You must be logged in to post a comment.