End of Days

De supermarkt had vandaag een beetje het ‘end of days’ gevoel:

mensen liepen heel druk heen en weer (het ontlopen van weaponized ebola), te veel geluid (zombies – of kinderen) en alles was op, of leeg (de plunderende hordes). Beelden die je alleen uit films kent, of zoals het er nu in Rusland uit moet zien zonder onze tomaten.

Althans zo kwam het bij mij binnen, op mijn slippertjes voorzichtig met m’n kater door het gangpad schuifelend op zoek naar een wel-rijpe avocado of iets anders dat als ontbijt na lunchtijd door kon gaan. Je weet nooit zeker of je net even de rellen of quarantaine maatregelen gemist hebt. Meteen die twijfel of je in bed de nu.nl app nog wel gecheckt had en of dat soort nieuws er dan wel op zou staan. Want wie let er nou echt goed op na een nachttrein?

Excuses, ze gaan zo snel mogelijk de schappen aanvullen.

De kranten roepen al weken dat Den Haag een no-go area is. En het had ook zo lekker hard geonweerd in de ochtend dus dan weet je nooit meer precies of de wereld buiten de voordeur nog een beetje heel is. Alleen volgens de briefjes bij de kassa is het een logistieke storing vanuit het distributiecentrum.