Bedtimes

Ik ben dus moe en lig in bed. Zeg maar.

Een moedige poging om morgen fit te zijn voor een stukje logistieke weekendbeleving. In realiteit: bedenken dat de volledige voorbereiding die ik totaal mislukt over drie weken wilde spreiden in 4 uur van een ochtend gepropt moet worden. Fingers crossed dat ik mijn rijbewijs kan vinden.

In feite hebben alle huwelijken van het jaar besloten op dezelfde dag plaats te vinden, dus aan mij de uitdaging om de strakke planning ook daadwerkelijk zo uit te voeren dat ik bij alle ja-woorden en feestjes kan zijn. En niet alleen maar in mijn roze bloemenjukje met kaplaarzen en tent in een file sta, of iets dergelijks. Adressen, ik moet vooral de adressen meenemen. Denk niet dat de bruid de telefoon nog opneemt als ik voorbij Delft niet meer precies weet welke stad ik moet hebben.

Maar goed, de planning is er. 23.15u = slaap vatten.

Ik word alleen gesaboteerd doordat ik zo stom was muziek aan te zetten om in ieder geval een stukje mee te dansen met de mensen in Amsterdam. Twee voetjes, samen met het dekbed, zwierend door de lucht. Zucht.