Author: Anyone Specific
I like to write from time to time. Mostly about anything in life specific. And sometimes I'll even take photographs. Just for laughs.
Yes. It has surprised me too. Nothing I can('t) do, though.
😷
Die mondkapjes, dat went nooit. Achter de versafdeling is het wel prettig dat ze helemaal ingepakt met eten bezig zijn maar de promotiemeisjes die met microfoon voor het mondkapje in een uniformpje wat rondkwetteren… Ik twijfel of ik die rijstkoker echt nodig heb.
Pop-up Stories
Ik zou willen stellen dat de pop-up store een chinese uitvinding is maar ik vermoed ‘store‘ een wat ruim begrip is voor de kleedjes, karretjes, autolaadbakken, fietsen, manden en braadpannetjes die vanuit het niets op de stoep verschijnen.
Het maakt niet uit hoe breed de stoep is – dan passen de auto’s er in z’n geheel overdwars op – of hoeveel mensen er eigenlijk langs moeten lopen. Dan leg je het kleedje gewoon nog iets meer midden op de stoep.
Binnen no-time verandert de stoep in een lappendeken van stalletjes waar de kwaliteitsproducten vakkundig aan de man worden gebracht terwijl de vrije ruimte zich vult met winkelende Chinezen. Naast dat het iets gezelligs heeft, stimuleert het creativiteit om erdoorheen naar huis te komen.
En mocht ik nog een fluoriserende kindermaatlegging of de nieuwste namaak tas van onduidelijk merk nodig hebben dan zit ik goed.
Sleeping Chinese
Hier en daar liggen op straat wel eens mensen te slapen maar ik dacht dat alleen de ‘homeless’ dat deden. Nu blijkt dat tussen de middag hele kantoortuinen op zwart gaan, waarbij iedereen met of zonder slaapmaskertje een uur of wat knock-out gaat. De lichten schijnen zelfs automatisch uit te gaan. Slapen op het toetsenbord is hier dus volkomen normaal. Zelfs door de artsen aangeraden als gezond.
Helaas heb ik zelf nog geen van de Chinese collega’s in een dergelijke positie in kantoor gespot, maar mij is verzekerd dat dat nog wel gaat lukken.
Mooi. Eindelijk een land dat mij begrijpt.
Leuke website in dit kader is ook www.sleepingchinese.com van een fotograaf die de slapende Chinezen op de meest rare locaties vastlegt.
Stick Figure
Het eten met stokjes gaat aardig. Het is doorgaans dat, verhongeren of je vingers branden aan heet eten, dus je leert het zo.
Zo smooth als de Chinezen dat kunnen is er uiteraard niet bij maar ik troost me met de gedachte dat eten met mes en vork bij hen nou ook niet bepaald soepel gaat.
Hoewel er vaak ook stokjes worden geleverd op westerse feestjes wordt er wat afgehannest met de vork. Meest voorkomende variant is gewoon recht in het te eten object steken en dan hap voor hap eraf eten. Het mes krijgt dan een weinig functionele rol.
Dat lijkt verdacht veel op mijn oplossing om de kipfilet (gelukkig geen steak, daar kom je niet doorheen) naar binnen te werken want ik heb nog geen manier gevonden om zo’n groot stuk glibberig vlees met 2 stokjes van m’n bord te krijgen richting m’n mond (de vloer gaat wel heel aardig) anders dan die stokjes er doorheen spiezen.
Blijkt dat cultuurverschil dus toch nog dezelfde oplossingen te genereren.
Just Being Safe
Tja die taal, dat blijft een uitdaging.
Karakters die allemaal op elkaar lijken, een brij aan klanken die ik niet uit elkaar kan halen en als je dan eens een woordje lijkt te herkennen dan is de kans groot dat ze iets anders zeggen dus je weet nooit of je het begrepen hebt. En denk je een karakter te herkennen dan staat er net toch nog een lijntje de verkeerde kant op zodat het toch niet dat karakter was wat je hoopte. Dat er af en toe ook een slogan in het Engels bij staat helpt daarbij niet echt.
In mijn appartement staan bijvoorbeeld 2 handpompen genaamd: Rejoice en Safeguard. Verder alleen maar Chinese tekens, geen afbeeldingen, niets. Het zou dus heel goed kunnen dat ik al weken mijn handen was met shampoo, toiletreiniger of wasverzachter.
Voor de zekerheid hou ik het daarom maar bij Rejoice, Safeguard mag vanuit het badkamerkastje de boel bewaken.
The Last Blog Available 
You must be logged in to post a comment.